De eerste Gravin Aleidafeesten, de eerste Gravin Aleida prestatieloop.

1985

Ik had mij als 16 jarige opgegeven voor de 3 kilometer wat voor mij, als 800 meter loper, een ware prestatie was.
Voor we van start gingen liep ik langs het kraampje waar de mooie medailles lagen te lonken, naast Delfsblauwe herinneringstegels.
De medailles waren bestemd voor de eerste, tweede en derde binnenkomer, de tegels als herinnering aan je prestatie.
Ik hoopte dat ik een medaille zou winnen.
Bij de start voelde ik de zenuwen door mijn aderen gaan. Er stond een hoop publiek, waaronder mijn familie;
mijn moeder, mijn broer en mijn zussen.
Het startschot ging af...
Ik herinner me dat we door de Plantage renden, het prachtige stadpark.
Volgens mij voer de route ook langs de maasboulevard, maar zeker weet ik dit niet.
Ik rende, maakte mijn passen lang, bewoog mijn armen heen en weer en hield een redelijk constant tempo aan.
Aan de zijkant werd geklapt en gejuicht.
Iemand wees me waar ik naartoe moest.
Ik sloeg een pad in en bleef doorrennen,
op weg naar de finish.
Op weg naar, hopelijk één van die mooie medailles.
Mijn keel werd droog, het zicht wat wazig alsof je in een koker kijkt.
Ik bleef rennen terwijl de spieren in mijn benen lichtjes begonnen te verzuren. Ik bleef gaan, op weg naar...
Daar, in de verte zag ik de finish.
Voor me begonnen lopers aan hun eindsprint.
Ook ik zette de laatste meters nog even flink aan.
Bij de finish klonk gejuich en geklap van de vele toeschouwers.
Het was een geslaagde loop, een mooie route en goed georganiseerd.

Dan de prijsuitreiking.
Alle lopers staan bij elkaar.
De organisatie overlegt, besluit dat er ook een prijs moet zijn voor de eerste dame.
Dat blijk ik te zijn.
Ik stap het podium op en krijg een wat langwerpige doos in handen.
Mensen herkennen het en beginnen te gniffelen.
Ik bekijk het eens goed. Is dit écht waar?
Een krultang.
Met mijn handen in mijn kroeshaar, kijk ik voor me uit.
Mijn familie lacht zich rot.
'Sorry, we hadden geen medailles voor de vrouwen,' excuseert de organisatie zich.

1986

Tweede Gravin Aleidafeesten, tweede Gravin Aleida prestatieloop.
Weer heb ik mij aangemeld voor de 3 km.
Opnieuw ben ik de eerste dame die binnenkomt.
Dit keer wordt er een medaille om mijn nek gehangen.
Wel één waarop alleen mannelijke atleten afgebeeld staan, ach who cares.
Ik heb wel mooi een medaille!

1988

De Brandersloop.
Ik word eerste dame op de 5 km en ontvang een beker. Eentje waarop, naast enkele mannen ook een vrouw afgebeeld staat.
Zo gaat dat hier in Schiedam.

Er werd geen woord aan vuil gemaakt, het werd gewoon opgepakt. Topprestatie, organisatoren!